پنج شنبه، ۳۰ فروردین ۱۴۰۳
«رسایل منثور خواجوی کرمانی» از جمله قویترین نمونه‌های نثر آمیخته به نظم ادب پارسی است که در سال ۷۴۸ ه. ق. پس از بازگشت خواجو از سفرهای بیست ساله، در کرمان تدوین شده است.
خواجو در رسایل مذکور با استفاده از دو آرایه‌ی «مناظره» و « تشخیص» بدیع‌ترین گفتگوها را بین قهرمان‌های اصلی آثارش ترتیب داده است و طی آن با بیانی فصیح و فاخر، افکار اجتماعی، انسانی و اخلاقی خویش را بیان کرده است.
همه‌ی آثار منثور خواجوی کرمانی به طور عام و «رساله‌ی سراجیه» به طور خاص در واقع نوعی حدیث نفس او محسوب می‌شود. در این رساله‌ها می‌توان خواجو را در مقام یک ایدئولوگ اجتماعی و فرهنگی و نیز در مقام یک ادیب اندیشمند کشف کرد و غبار ابهام از چهره‌اش زدود.
آثار منثور او در همه‌ی ابعاد معنایی، پیام‌های رستاخیزی ارزشمندی برای مخاطبان امروز دارد که درک و شناخت آن‌ها می‌تواند الهام بخش ایده‌های نوین در تدوین جهان‌بینی‌های ارزشمند فلسفی، اخلاقی و فکری نیز باشد.
بیست‌وهشتمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی خواجوی کرمانی در روز چهارشنبه هشتم شهریور ساعت ۱۶:۳۰ به نقد و بررسی «آثار منثور خواجوی کرمانی» اختصاص دارد که با سخنرانی دکتر فاطمه کهن در مرکز فرهنگی شهر کتاب خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه سوم برگزار می‌شود.
نشانی: تهران، خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمدقصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم، پلاک ۸
تلفن: ۸۸۷۲۳۳۱۶ - ۸۸۷۱۷۴۵۸
دورنگار: ۸۸۷۱۹۲۳۲
تمام محتوای این سایت تحت مجوز بین‌المللی «کریتیو کامنز ۴» منتشر می‌شود.
