خوان رولفو، کتاب «پدرو پارامو» را در سال ۱۹۵۵ منتشر کرد. این کتاب بعد از مجموعه داستان «دشت سوزان» چاپ شد. زبان رولفو در داستانهایش فولکور است و لحن داستان او برای همه لحنی آشناست. او راوی تقابلهای دوگانه است. آثارش آکندهاند از بهشت و دوزخ، عشق و نفرت و تاریکی و روشنایی. بیان داستانی او همانند شعر است. او در «پدرو پارامو» این فرم شعرگونه را رعایت کرده و توانسته در شهر مردگان، زندگی را جاری کند. شهر کتاب در روز سهشنبه اول آذر ماه آثار خوان رولفو را با حضور سفیر مکزیک در بوتهی نقد و بررسی گذاشت. نشستی که بلقیس سلیمانی و شیوا مقانلو در کنار کارلوس تیرادو ساوالا مولفههای آثار رولفو، خصوصا در پدرو پارامو را بررسی کردند. جدای از آن به دلیل اهمیتی که رولفو بر نویسندگان پس از خود گذاشته است، تصمیم گرفتیم پروندهای دربارهی او و جایگاه ادبیاش در آوریم. در این پرونده جدای از گزارش نشست «عصری با خوان رولفو» و سخنرانی کامل سفیر مکزیک؛ عبدالله کوثری، مصطفی مستور، محمدحسن شهسواری با مقالاتی که ترجمه کرده یا نوشتهاند همراه ما بودند. همچنین پیش از این زندگینامهی مفصلی از خوان رولفو با تحقیق و ترجمهی مهرشید متولی به فارسی نوشته شده که پیش از این در دیباچه منتشر شده است و خواندن آن برای دریافت دقیقتر از آثار و زندگی رولفو خالی از لطف نیست.
برای آگاهی از مطالبی که در این پرونده آمده به لینکهای که در ذیل خواهد آمد، توجه کنید:
گزارش نشست «عصری با خوان رولفو»
سخنرانی کارلوس تیرادو ساوالا ـ سفیر مکزیک
نگاهی به زندگی خوان رولفو ـ مهرشید متولی
بس که آس و پاسیم تکگویی بلندی در رثای زن ـ یادداشت مصطفی مستور
ژرفای تجربهی یتیمماندگی و خشونت در آثار رولفو ـ جیسن ویلسون، ترجمهی عبدالله کوثری
رولفو آغازگر تقدسبخشی به بدویت ـ یادداشت محمدحسن شهسواری