ایران: یک: نخستین آشناییهای من با مصطفی رحماندوست به سالهای دهه ۵۰ در دانشگاه بر میگردد. او از
دانشجویان دوره قبل ما بود و سال ۱۳۵۳
وقتی ما در سال دوم دانشگاه بودیم، فارغالتحصیل شد. او از سالهای قبل انقلاب گرم
نوشتن شعر و داستان بود، اما آثاری از او منتظر نشده بود. در آغاز کارش گاه آثارش
را به استادانی عرضه کرد، اما آنها آنچنان که باید و شاید آن نوشتهها را جدی نگرفتند
اما او با پیگیری و ممارست و خلاقیت بتدریج بهعنوان نویسنده و شاعر تأثیرگذاری در
فضای ادبیات مطرح و تثبیت شد. ما در دانشکده زبان و ادبیات انگلیسی میخواندیم و ۲۰ واحد درسی هم در رشته ادبیات فارسی گذراندیم،
اما مصطفی رحماندوست برخلاف ما رشته تحصیلیاش زبان و ادبیات فارسی بود. از میان
همدانشکدههای من، چهرههایی مانند حسن ابراهیمی، کمال بهروزکیا، محمدرضا یوسفی
و... به ادبیات کودک و نوجوان روی آوردند و هر یک بیش از دهها اثر در عرصه ادبیات
ترجمه و تألیف کردند. بهروز غریبپور هم درس و رشته ما بود؛ اما در سال دوم از
ادبیات، به هنرهای نمایشی تغییر رشته داد و به دانشکده هنرهای زیبا رفت. من از آن
سالها تاکنون در فضاها و محیطهای مختلفی اعم از داوری جایزهها، نشستها و میزگردهای
ادبی، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و دورهمیهایی با هم در ارتباط، دوستی،
معاشرت و همکاری بودیم. خاطرم هست در سالهای دولت اصلاحات جمعی از دانشآموختههای
دانشکده ادبیات دانشگاه تهران دور هم جمع شدیم و در آن نشست از مصطفی رحماندوست و
تنی چند دیگر از نویسندگان پیشکسوت قدردانی کردیم و آن جمع سنگ بنای دورهمی شد که
سالها ادامه داشت و یکشنبه اول هر ماه همدیگر را میدیدیم.
دو: مصطفی رحماندوست، قریب نیم قرن است در عرصه ادبیات
کودک و نوجوان فعالیت میکند، مجموعه شعرها و داستانهای متعددی را خلق کرده است و
با آثارش برای چند نسل از فرزندان ایران خاطره ساخته است. او در شمار شخصیتهای
«معتدل» در عرصه فرهنگ و ادبیات فارسی است و به همراه غلامرضا امامی و تنی چند از
نویسندگان با حضورش در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نقش مهمی در صیانت از
این نهاد و استمرار فعالیتهای آن کوشید، در شرایطی که متأثر از فضای انقلابی،
برخی جریانهای انقلابی درک درستی از اهمیت این نهاد و فعالیتهای درخشانش نداشتند
و در صدد تعطیل و انهدام کانون پرورش فکری کودکان و
نوجوانان بودند و اگر چهرههایی که اشاره کردم نبودند معلوم نبود سرانجام این نهاد
مهم ادبی و هنری و آموزشی کودکان در ایران چه میشد؟! علاوه بر «معتدل» بودن، «خیرخواهی»
هم از دیگر ویژگیهای ایشان است و همواره پیشگام حمایت و کمک از آسیبدیدگان و
محرومان است و خاطرم هست من برای کمک به زلزلهزدگان کرمانشاه، کمپینی را راه
انداختم و مصطفی رحماندوست نخستین کسی بود که برای این کار خیر پیشقدم شد و به
دیدار بچهها در مناطق زلزلهزده رفت و برای آنها چند صد کتاب برد. مثالها از این
دست بسیار است، دیگر اینکه در مجله تخصصی ویژه سرطان برای آموزش و پیشگیری از این
بیماری نیز با من به عنوان عضو تحریریه این نشریه همکاری کرده و میکند و پیامهای
دلگرمکننده و امیدوارانهای را برای انتشار در مجله در اختیار ما میگذارد. علاوه
بر اینها او دوستی بسیار گرامی و عزیز است و هیچوقت نشده من از او همکاری و کمک و
همفکری بخواهم و ایشان دریغ کند، هرگز. او نیم قرن است در عرصه ادبیات میکوشد؛ به
تعبیر احمدرضا احمدی، مصطفی رحماندوست خادم ادبیات کودک است. برای دوست عزیز و
نویسنده پیشکسوت و مطرح سرزمینمان آرزوی سلامتی و تندرستی دارم. آمین.