ضیاء موحد و پایان‌ناپذیری شعر

ایران: ضیاء موحد از آن دسته شاعرانی است که جدای از کار شاعری با جهان فلسفه هم به‌طور جدی محشور بوده و اصلاً دانش‌آموخته دکترای منطق از «یونیورسیتی کالج» لندن است. رفت‌وآمدهای او بین این ساحت متخیل و انتزاعی شعر و عرصه تحلیلی و استدلالی منطق، همان‌طور که عمر فرهنگی او را رقم زده، در شعرهایش نیز به روشنی مشهود است. بتازگی کتاب تازه‌ای از شعرهای او با عنوان «بعد از سکوت» به دو زبان فارسی و انگلیسی از سوی انتشارات هرمس منتشر شده است. کتابی که نیمه دی‌ماه در گفت‌وگو با «ایران» از انتشار قریب‌الوقوع آن خبر داده بود. او در گفت‌وگویی که در روزهای گذشته به مناسبت انتشار «بعد از سکوت» انجام داده، ضمن ارائه اطلاعاتی درباره این کتاب، پیرامون آینده هنر شعر در دنیا و اینکه آیا دوره شعر به پایان رسیده است هم حرف زد. موحد برخلاف اظهارنظر رایجی که در این سال‌ها در مورد شعر ایران وجود دارد و اوضاع آن را نامطلوب می‌داند، به صراحت می‌گوید که وضعیت شعر در کشور ما خوب است. او با این نظر که دوران شعر به سر آمده، مخالفت می‌کند و آن را نظر نادرستی می‌داند که پیش از این نیز بارها در مقاطع مختلف مطرح شده اما با خلق آثار شعری مهم و خلاق نقض شده است: «بارها و بارها این حرف‌ها زده شده است، حتی در خارج هم این موضوع را بیان کرده و گفته‌اند دوران شعر تمام شده است اما هربار که این حرف‌ها زده شده، شاعران مهمی پیدا شده و این حرف را باطل کرده‌اند.» شعرهای کتاب جدید موحد که با ترجمه سعید سعیدپور به انگلیسی در قالب مجموعه شعری دو زبانه منتشر شده، به‌گفته او بین سال‌های ۹۴ تا ۹۶ نوشته شده است. او شعرهای این مجموعه را حاوی دو نگاه فلسفی و طبیعت‌گرایانه می‌داند. موحد پیشتر به «ایران» گفته بود که شعرهای این کتاب مانند اسمش حاصل دوره بعد از سکوت اوست. دوره‌ای که بنا به توصیف شاعر «دوره بعد از خاموشی» بوده و پس از مدتی که در حالت شعری قرار نمی‌گرفته، حاصل شده است.