ایران: محمدجواد غلامرضا کاشی، استاد علومسیاسی دانشگاه علامه
طباطبایی، معتقد است که سیل برای برخی فرصتی بود برای گرفتن عکس یادگاری.
برخی سیاسیون نیز از فرصت استفاده کردند و برای مواقع
آتی، ذخیرههایی اندوختند و از رنج مردم برای ارتقای محبوبیت خود بهره گرفتند.
غلامرضا کاشی، از جمله اهالی فکری بود که نسبت بهوقوع
سیل و پیامدهای آن واکنش نشان داد. او در صفحه شخصی خود یادداشتی را با عنوان
«گوشتی کباب میشود» منتشر کرد و در آن از واکنش برخی از شهروندان و برخی رسانهها
در انعکاس آلام مردم سیلزده انتقاد کرد.
به زعم او، سیل یک حادثه بود. حساب کسانی که تن و روحشان
در آتش این آب سهمگین سوخت و کسانی که از دور دستی بر آتش داشتند، کاملاً از هم
جدا بود؛ برای آنان که بار رنج آن را بر دوش کشیدند یا شاهدان مستقیم آن بودند،
سخت بود و طاقت فرسا. آنان که دار و ندارشان را از دست دادند، طعم تلخ مرگ را
چشیدند، یا آواره و بیخانمان شدند، آنان در آتش این آب، سوختند. شاهدان حادثه نیز
از سر همدلی و همدردی، اشک ریختند، کمکرسانی کردند، خانه و زندگیشان را در
اختیار گذاشتند. اما به باور او، برای کسانی دیگر، اصولاً نه آتشی در کار بود و نه
رنج و همدلی در میان بود. فرصتی بود که نباید از دست برود. کسانی از فرصت استفاده کردند،
عکس یادگاری گرفتند، به افتخارات خود افزودند، برای مواقع آتی، ذخیرههایی اندوختند
و از رنج مردم برای ارتقای محبوبیت خود بهره گرفتند.
برخی جناحهای سیاسی، سبد خود را برای رقابتهای سیاسی
پر کردند. رسانههای داخلی، چندان به آن نپرداختند و تلاش کردند مردم بیشتر به
شادیها و دید و بازدیدهای نوروزی بپردازند. رسانههای خارجی هم، تلاش کردند هر چه
پیش آمد را به گردن نظام بیندازند و از تصاویر و فیلمها، شواهدی برای ناکارآمدی
یک نظام سیاسی جمع کنند.
دکتر کاشی «تأیید الصاق بلندیهای جولان به اسرائیل از
سوی ترامپ» را به ماجرای سیل در ایران بیربط میدید اما با این حال، معتقد است که
میان این دو ماجرا نیز شباهتهایی وجود دارد؛ رنج بیخانمانی فلسطینیها یک حادثه
زودگذر نیست. به ایام تعطیلات و هجوم مسافران نیز ارتباطی ندارد. از دست دادن دار
و ندار و بیخانمانی، ماجرایی است که بیش از یک قرن تداوم دارد.
امواج تازه بیخانمان شدن و آوارگی، هر از چندی
دوباره از راه میرسد. نسلهای تازه، میراثدار بیخانمانی نسل پیشین خود میشوند
و... ترامپ با قدمهایی پرشتابتر از پیشینیانش، حادثه بیخانمانی نسلی تازه را
تکرار میکند. فلسطینیها سیلی را تجربه میکنند که بیش از نیم قرن ادامه دارد.
این بلا برای آنان، سر باز ایستادن
ندارد.
در این حادثه مرتب تکرارشونده نیز، کسانی تن و جانشان در
آتش میمیرند و میسوزند و شاهدانی هستند که همدردی میکنند و میگریند. کسانی هم
هستند که برای زبانه بیشتر آتش هیزم میآورند و...
به باور او، این تقسیم عادلانهای نیست. کسانی در آتش میسوزند،
گوشتی کباب میشود و کسانی در انتظار تا شکمی از عزا درآورند.