دائو دِه جینگ بهعنوان تنها اثر برجایمانده از لائودْزِه که بعدها آیین دائو مبتنی بر بنیانهای فکری آن شکل گرفت، کتابی سَهل و مُمتنع است. محتوای این کتاب در عین سادگی و وضوح، طی بیش از دوهزار سال، همواره بهانهای برای شرح و تفسیرهای متنوع و گاه پیچیده فراهم آورده است. بیهیچ مبالغه میتوان این کتاب مختصر را یکی از عمیقترین و حکیمانهترین آثاری بهشمار آورد که تاکنون از ذهن انسانی تراوش کرده است. لائودْزِه در این کتاب، از بروز نوعی ناهمآهنگی در نظم طبیعی زندگی انسانها خبر میدهد. این ناهمآهنگی ناشی از نادیدهانگاشتن شیوۀ طبیعی کار جهان است که در دائو متجلی است. او راه غلبه بر این ناهمآهنگی را بازگشت به شیوۀ طبیعی امور میداند و ازاینرو، بهجای مداخله در پالودن آب از گِلولای، در انتظار تهنشین شدن گِلولای مینشیند. در ترجمۀ فارسی پیشرو، رعایت جنبههای علمی و تخصصی و دقت فراوان در معادلگزینیها که همه نشان از دقت و باریکبینی مترجم دارد، مخاطب را قانع میسازد تا فهم دائو دِه جینگ را از دریچۀ این ترجمه از دست ندهد.