داریوش رحمانیان، در سال ۱۳۹۵ نخستین مجلهی فارسی زبان در حوزهی تاریخ مردم را با دو هدف مردم و مردمینامهنویسی تاسیس کرد. این فصلنامه علاوه بر اینکه میکوشد با رویکرد جدید تاریخ مردم ( People's history ) به بازاندیشی درباره گذشته تاریخی ایران بپردازد بلکه با نگاهی ژرف تر تلاش میکند تا تاریخ را به میان مردم آورده و به زبان آنها و برای آنها نوشته و منتشر کند. شمارهی دهم و یازدهم این فصلنامه به تازگی منتشر شده است. مطالبی که در این شماره آمده بدین شرح است:
«مروری بر تاریخ قهوهخانه و کافهنشینی در تبریز»، سیروس برادران شکوهی/ «تحول و دگرگونی کلاه در ایران معاصر»، نیلوفر کسری/ «مقدمه بر ترجمه فارسی «تزهایی دربارهی نظریه و تاریخ»، تزهایی دربارهی نظریه و تاریخ» اتان کلینبرگ، جون والاک اسکات، گری وایلدر؛ ترجمهی محمد غفوری/«سلسله نشستهای تاریخ نظریهای و مفهومی، نشست دوم: بررسی انتقادی کارنامهی یرواند آبراهامیان»/ «آبراهامیان و تاریخ جامعهشناختی ایران»، سیدهاشم آقاجری/ «آوردهها و مفقودههای تاریخنگاری یرواند آبراهامیان»، محمد مالجو/ «سلسله نشستهای تاریخ نظریهای و مفهومی، نشست سوم چیستی و چرایی»/ «موجبیت امر اجتماعی و استقلالآگاهی، نسبت تاریخ اجتماعی با تاریخ مفهومی»، محمد جواد عبدالهی/ «ضرورت بسط خودآگاهی نظری در میان مورخان»،محمد غفوری/ «تاریخ نظریهای و مفهومی در ایران: یک ارزیابی انتقادی»، جواد مرشدلو/ «گفتار در ناگزیری تاریخ نظریهای و مفهومی»، داریوش رحمانیان/ «طبیعت بیجان (روایت تصویری شهید ثالث از زایش جهان نو)»، بهنام علمی/ «درآمدی بر تاریخچهی دوگونه نگرش دیگری و خود به فرهنگ و هویت ایرانی»، زاگرس زند/ «مواجههی اولیهی ایران با سه اختراع اروپایی»، محمدرضا نوربخش ترجمهی علی زارع و «تولد تاریخ اجتماعی در ایران» (گفتوگو با ابراهیم موسیپور بشلی)، محسن آزموده