«بهار» را به عنوان یک روزنامه نگار بشناسید

ایسنا: محمدتقی بهار ملقب به «ملک‌الشعرا» را همگان به عنوان یکی از سرآمدان عرصه ادبیات می شناسند اما نباید فراموشمان شود که «بهار» یکی از برجسته ترین روزنامه نویسان عصر خود بود که بارها به واسطه همین فعالیت های روزنامه نگاری مورد آزار و اذیت قرار گرفت و حتی به زندان افتاد.

 چهرزاد بهار، از دختران محمدتقی بهار در توصیف فعالیت های پدرش در عرصه روزنامه نگاری چنین یادآور شد: بهار از ۱۸ سالگی در روزنامه خراسان می نوشت اما از همان زمان (پس از مشروطیت) بسیار اذیتش می کردند؛ مخصوصا روس ها. تا اینکه روزنامه «نوبهار» را راه انداخت. در آن دوره اوضاع سیاسی مملکت بسیار آشفته بود. پدرم خیلی جوان بود ولی دوست داشت علیه ظلم و ستم مبارزه کند. خصوصا در آن زمان خارجی ها در منطقه خیلی اذیت می کردند و مدام روزنامه را توقیف می کردند. حتی وثوق الدوله (وزیر خارجه وقت) فشار می آورد که روزنامه را توقیف کنند.

فرزند محمدتقی بهار در ادامه صحبت هایش درباره فعالیت روزنامه نگاری این نویسنده و شاعر، خاطرنشان کرد: پدر روحیه جنگنده ای داشت. عشق به وطن و آزادی برایش بسیار مهم بود. روزنامه نویسی یکی از کارهایش بود. وقتی اذیتش کردند و روزنامه را توقیف کردند، مجله «دانشکده» را به راه انداخت اما این مجله هم یک سال بیشتر دوام نیاورد و به دلیل مشکلات مالی بسته شد.

به گفته چهرزاد بهار، «دانشکده» مجله ای فاخر بود که بسیاری از بزرگان فرهنگ ایران در آن مقاله دارند و بهترین نوشته ها در آن مجله به یادگار مانده است.

او که با برنامه «پرانتز باز» رادیو نمایش گفت وگو می کرد، در پاسخ به پرسش کارشناس برنامه درباره میزان تمایل ملک الشعرای بهار به خواندن روزنامه، گفت: پدر فراوان روزنامه می خواند. باور می کنید منزل ما پر از مجله و روزنامه بود. من در ۱۴ سالگی پدر را از دست دادم اما به یاد دارم در خانه ما روزنامه جزو اصول اولیه بود و بسیاری از دوستان پدرم مطالبشان را در روزنامه ها می فرستادند و من هر روز خدمت پدر می بردم.

چهرزاد بهار درباره پدرش (محمدتقی بهار) چنین اظهار کرد: روزنامه نویسی یکی از خواص ایشان بود. درست است ایشان شاعر بزرگی بود، اما روزنامه نویس بزرگی هم بود. هرچند مبارزه با رضا خان اجازه نمی دادند روزنامه اش به طور مرتب چاپ شود. در شب عید نوروز سال ۱۳۱۲ بود که پدر به زندان افتاد. ایشان را به زندان و از آن جا به تبعید در اصفهان فرستادند.

او در پاسخ به پرسش دیگری که آیا محمدتقی بهار به عنوان یکی از سرآمدان چهره های ادبی، به روزنامه نگاری به چشم ابزاری برای اهداف سیاسی نگاه می کرد یا به آن عشق می ورزید؟ گفت: هر دو بود؛ آنچه من از شخصیت ایشان درک کردم و بعدها از مادرم شنیدم، این بود که ایشان فکر می کردند که می شود با روزنامه نگاری حرف زد و از دردها گفت. روزنامه نویسی برای پدر شغل بااهمیتی بود ولی به دلیل مبارزاتی که انجام می داد، سال ها جلوی چاپ نشریاتش را گرفتند تا رضاخان رفت و در سال ۱۳۲۰ ایشان دوباره روزنامه نوبهار را منتشر کرد. من مجموعه این روزنامه را به موزه بهار در باغ نگارستان هدیه کردم.

چهرزاد بهار با ذکر خاطره ای از پدرش، خاطرنشان کرد، در روزهای آخر عمر ، دکترها گفته بودند بهار باید در ییلاق باشد. آن زمان روزنامه اطلاعات برایش می آمد و درست در مقطعی بود که آمریکایی ها به کره رفته بودند و آنجا را به هم ریخته بودند، ایشان از من می خواستند که اخبار کره را برایشان بخوانم و پس از آن بود که قصیده «جغد جنگ» را سرود.

«پرانتزباز» جمعه (۱۵ مرداد ماه) ساعت ۲۱ به‌صورت زنده به تهیه‌کنندگی و سردبیری مارال دوستی، اجرای نیما رئیسی و با حضور علیرضا بهرامی، مریم نراقی و نغمه دانش به عنوان کارشناس بر روی آنتن رادیو نمایش رفت.