جمعه، ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
می‌دانیم
که ایرج میرزا مثنوی «زهره و منوچهر» خود را براساس منظومه «ونوس و
آدونیس» اثر شکسپیر (۱۵۹۴) سروده است اما در مورد چگونگی دسترسی وی به آن
منظومه ابهاماتی وجود دارد. در اینجا نشان می‌دهیم که ایرج در سرایش مثنوی
«زهره و منوچهر» قطعاً نگاهی به ترجمه ناقص دکتر صورتگر از «ونوس و آدونیس»
با عنوان «عشق ونوس» (در مجلهٔ «سپیده‌دم»، بهار ۱۳۰۴) انداخته ست، اما
علاوه بر آن، از مآخذ دیگر و همچنین احتمالاً از تفسیرهای این منظومه نیز
بهره برده است. با توجه به اینکه ایرج میرزا زبان فرانسه می‌دانسته، این
نظر را می‌توان قابل قبول دانست که او در بهار سال ۱۳۰۴ از طریق ترجمه
صورتگر با منظومهٔ «ونوس و آدونیس» شکسپیر آشنا شده، سپس متن ترجمه‌شدهٔ
فرانسه این اثر را یافته و بر اساس آن شعر خود را سروده است، اما دست اجل
در اسفند ۱۳۰۴ به وی امان نداد تا کار ترجمه خود را به پایان برساند.
نشست
ویژه شهرکتاب یکشنبه ۱۷ بهمن ساعت ۱۱ به سخنرانی دکتر امید طبیب‌زاده
با عنوان «از «ونوس و آدونیس» شکسپیر تا «زهره و منوچهر» ایرج میرزا» اختصاص
دارد که به صورت مجازی برگزار می‌شود.
علاقه‌مندان می‌توانند این نشست را از اینستاگرام مرکز فرهنگی شهرکتاب به نشانی ketabofarhang، کانال تلگرام bookcitycc و صفحه‌ی این مرکز در سایت آپارات پیگیری کنند.
نشانی: تهران، خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمدقصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم، پلاک ۸
تلفن: ۸۸۷۲۳۳۱۶ - ۸۸۷۱۷۴۵۸
دورنگار: ۸۸۷۱۹۲۳۲
تمام محتوای این سایت تحت مجوز بین‌المللی «کریتیو کامنز ۴» منتشر می‌شود.
