ایران: «محمد احمدپناهی»؛ مورخ، نویسنده، شاعر و پژوهشگر سمنانی
که در شعر به پناهی سمنانی تخلص میکرد، پنجشنبه در سکوت خبری رسانهها در ۸۲ سالگی دارفانی را وداع گفت. از این
نویسنده، شاعر، مورخ و پژوهشگر آثار متعددی در سه بخش تاریخ، سمنان پژوهی و ادبیات
فولکلور و شعر پارسی به جای مانده است. این مورخ و پژوهشگر پیشکسوت سمنانی
در رشته تاریخ نیز تحصیل کرده و آثار متعددی در حوزه تاریخ ایران به رشته تحریر
درآورده که: «شاه اسماعیل صفوی، مرشد سرخ کلاهان»؛ «لطفعلی خان زند، از شاهی تا
تباهی»، «نادرشاه، بازتاب حماسه و فاجعه ملی»، «تیمور لنگ، چهره هراس انگیز
تاریخ»، «حسن صباح، چهره شگفت انگیز تاریخ»، «امیرکبیر- تجلی افتخارات ملی»،
«کریمخان زند، نیکوترین زمامدار تاریخ ایران»، «چنگیزخان، چهره خون ریز تاریخ»، «فتحعلیشاه قاجار، سقوط در کام استعمار»،
«آغا محمدخان قاجار، چهره حیلهگر تاریخ»، «امیر اسماعیل سامانی، فرمانروای بزرگ و
عادل»، «ستارخان، سردار ملی و نهضت مشروطه» و...از مهمترین تألیفات وی در حوزه
تاریخ ایران است.
احمدپناهی(پناهی سمنانی) که دستی در آتش شعر نیز داشت،
علاوه بر سرودن غزلیات، قصائد و آثار کلاسیک، نیمایی و... در زمینه پژوهشهای ادبی
هم آثاری از خود بهجای گذاشته است.
محمد احمدپناهی که همواره به زبان مادری خود علاقه ویژهای
داشت در طول عمر بیش از ۸۲
ساله خود آثاری در این بخش نیز به رشته تحریر درآورد که بعدها مرجع بسیاری از آثار
متأخر در حوزه سمنانپژوهی شد.