پنج شنبه، ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
فصلنامه‌ی پیمان، مجله‌ی فرهنگی ارمنیان ایران بیست ساله شد. از این فصلنامه تا کنون ۷۶ شماره منتشر شده است. شماره‌ی نخست پیمان سال ۱۳۷۵ منتشر شد.
در سرمقاله‌ی شماره‌ی ۷۶ پیمان می‌خوانیم: «رضایت خاطر نویسندگان پیمان در آستانه‌ی بیست‌ویکمین سال انتشار آن، نه به دلیل تحسین همکاران برای استمرار در انتشارِ به‌هنگام و منظمِ ۷۶ شماره‌ی پیاپی فصلنامه، بلکه برآمده از نگرش مثبت و پیام‌های سرشار از لطفی است که همراهانِ روشن‌اندیش پیمان، همزمان با سالگرد بیستمین سال انتشار آن، برای هیئت تحریریه ارسال داشته‌اند، رضایت خاطری که امروز در پایان بیست سال تلاش، تداوم و تولید اندیشه برای اهالی پیمان حلاوت و مفهومی دیگر دارد.»
اما مشی اصلی پیمان در این سال‌ها چه بوده است؟ در ادامه‌ی سرمقاله آمده است: «بیست سال پیش، کنکاش در فرهنگ و باورهای دو قوم پارس و ارمن و برجسته ساختن اشتراکات و معرفی آن‌ها را به هر دو قوم مبنا و هدف پیمان قرار دادیم و امروز، پس از گذشت دو دهه حاصل این تلاش را در قالب تعامل و تساهل میان این دو قوم کهن نظاره‌گریم. رضامندی غرورانگیز ما حاصل دستیابی به حداقل بخشی از اهداف اولیه‌ی نشریه است که مهر تأیید آن را در فحوای کلام فرهیختگانی می‌توان یافت که با پیام‌های خود ما را رهین منت کرده و انگیزه‌ی مضاعفی برای ادامه‌ی این راه به ما داده‌اند.»
پیمان در این سال‌ها چه کرده است؟ در سرمقاله می‌خوانیم: «سعی در بیان حقایق واقعه‌ی نژادکشی ارمنیان برای خوانندگان فارسی‌زبان داشتیم و اینک، پیام دانشمندان فارسی‌زبان را دریافت می‌کنیم که زوایای جنایت‌های حکومت عثمانی و برخورد وارثان ترک آن حکومت ملعون را موشکافانه‌تر از محققان ارمنی بازگو می‌کنند.
کوشیدیم تا با ترجمه و ارائه‌ی گزیده‌ای از آثار نویسندگان نامی ارمنی، بخشی از فرهنگ ارمنی را به خوانندگان فارسی‌زبان بشناسانیم، اما امروز نوشته‌ای را در صفحات پیمان می‌یابیم که در آن یک محقق فرهیخته‌ی فارسی‌زبان، نویسنده‌ی ارمنی‌ای را معرفی می‌کند، نویسنده‌ای که حتی برای گروهی از خود ارمنیان ناآشناست.»
در بخش دیگری از سرمقاله آمده است: «بیست سال پیش که با گام‌های لرزان و نامطمئن پا به عرصه‌ی مطبوعات کشور می‌گذاشتیم، تصور این را هم نمی‌کردیم که بیست سال بعد سردبیر دانشمند نشریه‌ی معتبری چون نامه‌ی فرهنگستان، حضور ما را در جرگه‌ی رسانه‌های فارسی‌زبان عاملی مثبت برای دادوستد فرهنگی میان اقوام تلقی کند و استادان و محققان دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی و دانشگاه‌ها، فصلنامه را مرجعی مستند برای مطالعات مردم‌شناختی، تاریخی، علمی و نیز آموزشی بدانند... بیست سال پیش اعضای هیئت تحریریه و گروه نویسندگان فصلنامه را تنها ارمنیان تشکیل می‌دادند، حال آن‌که امروز در پای بسیاری از مقالات وزین فصلنامه، به نام دانشمندان فارسی‌زبانی برمی‌خوریم که حتی برخی از ایشان به عضویت دائمی هیئت تحریره‌ی پیمان درآمده‌اند.»
فهرست مقاله‌های هفتادوششمین شماره‌ی پیمان به شرح زیر است: آرتساخ کجاست؟ قره‌باغ چیست؟ نگاهی گذرا به سه‌هزار سال از تاریخ؛ آرمین تئوفیل وگنر، انسانی مبارز و مدافع سخت‌کوش حقوق بشر؛ دکتر زاون خاچاتوریان، بنیان‌گذار بنیاد آرمین تئوفیل وگنر آمریکا؛ یک صحنه و دو پرده؛ قوم باستان‌شناختی گورنگاره‌های ارمنیان شرق زاگرس مرکزی؛ لیلان، مرکز روستاهای ارمنی‌نشین در شهرستان خمین استان مرکزی؛ بازنگری بحران قراباغ و نقش جمهوری اسلامی ایران؛ خاطراتی از نخستین فعالیت‌ها در زمینه‌ی موسیقی کلاسیک غربی در ایران؛ به مناسبت نخستین سالگرد درگذشت واهه خوجایان، موسیقی‌دان نامی ایرانی؛ نقد و بررسی کتابِ کتاب‌شناسی توصیفی ادبیات تطبیقی؛ سکه‌های حاکمان ارمنی کلیکیه.
هفتادوششمین شماره‌ی مجله‌ی پیمان در ۲۶۴ صفحه و به قیمت ۱۲هزار تومان منتشر شده است.
نشانی: تهران، خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمدقصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم، پلاک ۸
تلفن: ۸۸۷۲۳۳۱۶ - ۸۸۷۱۷۴۵۸
دورنگار: ۸۸۷۱۹۲۳۲
تمام محتوای این سایت تحت مجوز بین‌المللی «کریتیو کامنز ۴» منتشر می‌شود.
