در ۱۸۶۲ تورگنیف از پاریس نامهای برای داستایفسکی فرستاد و در آن نوشت چقدر از تمجید او از رمان جدیدش «پدران و پسران» مشعوف شده است و تا چه حد حس خوشی به او دست داده که بازارف -کاراکتری که بعدها در ادبیات روسیه جاودانه شد- را رفیق نویسندهاش هم درک کرده است.
نگاهی به فیلم «قضیه، شکل اول... شکل دوم»، ساخته عباس کیارستمی
سالهای پرتلاطم ۱۳۲۰-۱۳۳۲ دوره فعالیت احزاب سیاسی و تشکلهای صنفی است. فعالیت شماری از آن تشکلها، به پیروی یا تحت تاثیر اندیشههای مدرن سیاسی-اجتماعی به ویژه مارکسیسم-لنینیسم قرار داشت. حزب توده مهمترین و تاثیرگذارترینِ حزب سیاسی آن دوره است که نهتنها خواستار اصلاح و دگرگونی نظام سیاسی و ساختار اقتصادی و اجتماعی جامعه ایران شد بلکه تفکر سنتی و همچنین لیبرالیسم را به چالش طلبید.
حیدرخان از انقلابیون ایران بود که در دوران مشروطه نقشی جدی ایفا کرد. او در دوران تبعید خود در اروپا با لنین آشنا شد. با دعوت لنین در کمینترن سخنرانی کرد. متن نطق او در این گزارش آمده است.
نگاهی به فراز و فرود جریان نواندیشی دینی در ایران
مرحوم کریمخانی و مرحوم مهدویدامغانی خادمان مخلص حریم رضوی بودند که به تازگی از میان ما رخت بر بستند، امید که آن پادشاه پناهشان باشد.
بزرگترین آسیب این گسترش شبکههای فردی، انبوه اطلاعات بیفایده است که مغز ما را انبانی از زبالههای اطلاعاتی میکند که ارزش افزودهای جز افزایش تبلیغات ندارد.
آشنایی با ژان ژاک روسو
«دن کیشوت وار» صفتی است که بسیار شنیدهایم و در مکالماتمان از آن استفاده کردهایم. صفتی که ادبیات در اختیارمان قرار داده است: مجموعهای از رفتارها و یک ساختار کلی از ویژگیهای انسانی در بستری داستانی یا حتی سبک شناختی یک انسان را دربرمیگیرد.
یکی از جنبههای اساسی هر دین، کارکرد آن در شکل دادن به جهان بینی معین است.
کامیار عابدی در نوشتاری به بررسی جریان رو به رشد مجلههای ادبی و فرهنگی در سالهای اخیر پرداخته است.
مصر و خاورمیانه به روایت نجیب محفوظ
در هجر و رثای مجتهد ادیب، دکتر احمد مهدوی دامغانی
نقش یک کلمه عاطفی و یا یک انسان عاطفی ممکن است با کلمه و یا انسان دیگر متفاوت باشد؛ همچنانکه همدلی و همزبانی کلمات هم به یک اندازه نیست.
به مناسبت روز جهانی پناهجویان
در سنّتهای اعتقادی و نظامهای فکری و دانائی فرهنگها و جوامع به اصطلاح سنّتی یا پیشامدرن، مسئلهها و مباحثی از این دست موضوعیت نداشت. مطرح نبود. اصلاً و اساساً برای انسان آن روزگاران صیانت از مواریث فرهنگی به مفهوم متجدد آن، مسئله نبود .
«فلیپ بوک» (یا همان «ورقهای پویانما») اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، بهعنوان یک نوع اسباببازی به فروش میرسید و محبوبیت بالایی میان کودکانونوجوانان داشت
آیا کتاب هم به سیاهه دراز اقلام تجملی افزوده شده است؟