طنز ناب موراویا

کتاب "آدم بدشانس" از آلبرتو موراویا با ترجمه مژگان مهرگان از آن کتاب‌هایی نیست که بخواهی در عرض یک چهل و هشت ساعت بخوانی. نه به خاطر اینکه جذاب نیست یا حوصله سر بر است. برعکس، مثل مزه مزه کردن طعم یک فنجان قهوه و جاودانه کردن آن است. طعم برگه‌های زردآلو و لواشک آلبالویی که با چه قناعتی باید میخوردیم تا عمرشان دراز باشد و بتوانند رفیق پاییز و زمستان مان باشند. مخصوصاً شب یلدا و زیر کرسی. اینکه موراویا به معنای ناب کلمه طنز می نویسد و داروی تلخ را به روکش شکلاتی شیرین به خورد خواننده می دهد کافی نیست. مگر اینکه ترجمه دقیق و خودمانی مهرگان را هم به آن اضافه کنید. حتما شما هم تجربه خواندن ترجمه هایی به زبان قوم یاجوج و ماجوج را دارید که مانند رانندگی است در سنگلاخ با ماشینی که کمک فنر ندارد. خبر خوب این است که این سی و یک داستان کوتاه به زلالی چشمه ترجمه شده. کافی است چشمتان را روی کلمات بلغزانید تا حس کنید موراویا روبروی شما نشسته و خودش برایتان قصه می گوید منتها به فارسی. "آدم بدشانس" دومین مجموعه از داستان های رمی است. شهری که موراویا معتقد است ساکنان سده بیستمی اش را به نثر در آورده و البته جاودانه شهری که "همه‌ی راه‌ها به آن ختم می شوند". اگر هم اهل کتاب هستید، هم اهل طنز و هم اهل آه کشیدن های فلسفی، این کتاب را از دست ندهید! موراویا در اولین داستان کتاب به اسم "آدم بدشانس" دردنامه شخصیت نگون بخت داستان را در یک پاراگراف ارائه می دهد: " آیا بدشانس تر از من هم آدم در این دنیا هست؟ من فقط میخواستم شرافتمندانه و با آرامش کار کنم و با کمی زبل بازی به کارم رونق بدهم، نه بیشتر از آنچه که خیلی های دیگر میکنند." سرگذشتی آشنا برای ما که در دورانی زندگی می کنیم که نه تن‌ها نابرده رنج، گنج میسر می شود، بلکه با رنج بردن و کار شرافتمندانه، آدمیزاد به هیچ جا نمی رسد. در این روزگار "بدشانس" کسی است که راه و رسم " زبل بازی" را نداند. "به چه دردی میخوره که وظیفه ات رو انجام بدی ولی آدمای زیادی چشم دیدنتو نداشته باشن؟"

 این کتاب به صورت صوتی نیز در دسترس علاقه مندان است.

آدم بدشانس

نوشته‌ی آلبرتو موراویا

ترجمه‌ی مژگان مهرگان

انتشارات کتاب خورشید