img
img
img
img
img
از ستیز تا ستایش؛ بازخوانی جایگاه فردوسی در شعر پارسی

به میزبانی شهرکتاب بهار برگزار شد:

از ستیز تا ستایش؛ بازخوانی جایگاه فردوسی در شعر پارسی

نشست رونمایی و بررسی کتاب «از ستیز تا ستایش» به قلم نیما ظاهری، با حضور دکتر سید مهدی نوریان (استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان) چهارشنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۳در شهرکتاب بهار اصفهان برگزار شد و شرکت‌کنندگان در این رویداد فرهنگی، به بررسی چگونگی تأثیر فردوسی بر شعر فارسی پرداختند. در این نشست نوریان تأکید کرد که پس از فردوسی، تقریباً همه شاعران ایرانی به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم از شاهنامه بهره برده‌اند؛ به‌طوری‌که ردپای این اثر سترگ در اشعار شعرای بزرگی همچون حافظ کاملاً مشهود است.

نوریان در بخش نخست سخنان خود، ضمن اشاره به مواجهه دوگانه ادیبان با شاهنامه، گفت: «برخی شاعران مثل ملک‌الشعرای بهار همواره بزرگ‌ترین تحسین‌کنندگان فردوسی بوده‌اند؛ اما در عصرهای گذشته نیز کسانی یافت می‌شدند که شاهنامه و سراینده آن را با نگاهی منفی نقد می‌کردند.» او یادآور شد در دوران تبعید بهار در اصفهان، این شاعر بارها شاهنامه را مطالعه و درباره آن یادداشت‌هایی برای روزنامه باختر منتشر کرده است.

وی در ادامه، شاهنامه را تلاشی عمیق برای احیای غرور ملی ایرانیان در ادواری دانست که این ملت با سلطه و تحقیر بیگانگان روبه‌رو بوده‌اند  از نگاه نوریان، شخصیت رستم نمادی از قدرت مردمی و همبستگی ایرانیان است که در اتحادشان متجلی می‌شود. این نگاه هویت‌بخش به ادبیات کلاسیک، یکی از دلایلی است که باعث شده رویکرد فرهنگی شهرکتاب – مطابق آنچه در اساسنامه آن مطرح است – همواره بر معرفی و بررسی آثار ارزشمند ادبی تکیه داشته باشد

نیما ظاهری، نویسنده کتاب «از ستیز تا ستایش»، درباره محورهای پژوهشی این اثر توضیح داد: «کتاب به سفارش دکتر شفیعی کدکنی نوشته شده و بر روند تاریخی مواجهه شاعران با فردوسی تمرکز دارد.» او تصریح کرد که در نخستین دهه‌های پس از وفات فردوسی، مواجهه‌ها بیشتر انتقادی بوده، اما رفته‌رفته موجی از ستایش در میان شاعران افزایش یافته است. ظاهری ضمن اشاره به مفهوم «زندگی پس از مرگ یک اثر» گفت: «نگاهی تاریخی به آثار ادبی، ما را متوجه زنده‌بودن و پویایی همیشگی آن‌ها در طول زمان می‌کند و شاهنامه یکی از مصادیق برجسته این امر است».

این برنامه در راستای برگزاری گردهمایی‌های فرهنگی و علمی شهرکتاب برپا شد نشان داد که شاهنامه، همچنان رکن اصلی هویت ادبی ایرانیان به شمار می‌رود و میراث فردوسی، با همه فرازونشیب‌های تاریخی، امروز نیز در اشعار و اندیشه بسیاری از شاعران معاصر نمود می‌یابد. این برنامه نه‌تنها به ارج‌گذاری دستاوردهای فردوسی انجامید، بلکه بار دیگر اهمیت نقد و بررسی مداوم متون کلاسیک را در فضای فرهنگی ایران گوشزد کرد.

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه‌ترين اخبار مرتبط
تازه‌ترين خبرها
تازه‌های وبلاگ