جمعه، ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
خواجوی کرمانی را باید در شمار دنباله‌روان نظامی دانست که به پیروی از او دست به سرودن مثنوی‌های پنج‌گانه زده است. او در کار مثنوی سرایی شیوه‌های هنری سبک عراقی را در تجربه‌هایی ریخت که نظامی آن‌ها را محلی برای جلوه‌گری ویژگی‌های سبک آذربایجانی کرده بود. ازاین‌رو زبان خواجو در قیاس با زبان نظامی که زبانی پرصلابت و محکم بود زبانی است بسیار نرم و روان. او در داستان‌سرایی به شهادت دو منظومه‌ی «همای و همایون» و «گل و نوروز» شیوه‌ی تازه‌ای را ابداع کرده است. او با تلفیق موتیف‌های داستانی منظومه‌های پیش از خود و توقف مکرر در جریان اتفاقات داستان برای توصیف صحنه‌ها و اشخاص راه جدیدی برای داستان‌سرایی خود پیداکرده است.
چهاردهمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی خواجوی‌کرمانی در روز چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت ساعت ۱۶:۳۰ به نقد و بررسی«شیوه‌ی مثنوی‌سرایی و داستان‌پردازی خواجوی کرمانی» اختصاص دارد که با سخنرانی دکتر علی‌رضا مظفری، در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر(بخارست)، نبش کوچه سوم برگزار می‌شود.
نشانی: تهران، خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمدقصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم، پلاک ۸
تلفن: ۸۸۷۲۳۳۱۶ - ۸۸۷۱۷۴۵۸
دورنگار: ۸۸۷۱۹۲۳۲
تمام محتوای این سایت تحت مجوز بین‌المللی «کریتیو کامنز ۴» منتشر می‌شود.
