جمعه، ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳
شعر تعلیمی، ظرف تبیین جهان‌بینی و اندیشه‌های اجتماعی، اخلاقی، دینی، عرفانی و فلسفی است. شعر تعلیمی صوفیانه که سنایی پیشتاز و پیشوای آن است، هم جنبه‌ی اخلاقی دارد و هم جنبه‌ی سیر و سلوکی. عمده‌ی دیوان سنایی قصاید است که بخش قابل توجه آن شعر تعلیمی است. حدیقه یا الهی‌نامه سنایی را نیز باید منبع اصلی اشعار تعلیمی صوفیه دانست.
باید توجه داشت قرن‌ها پیش از آنکه مفاهیم و مضامین عرفانی و تعلیمی به ادبیات منظوم فارسی راه پیدا کند، در متون عرفانی منثور فارسی پرورده و پخته شده بود. بنابراین آنگاه که سنایی به عنوان آغاز گر ادبیات منظوم عرفانی به طرح مباحث صوفیانه در اشعار خود دست یازید، گنجینه‌ای غنی از مفاهیم، مضامین و اصطلاحات عرفانی و تعلیمی را در اختیار داشت. در اشعار وی، مضامین و اصطلاحات عرفانی ـ تعلیمی از قبیل زهد، توبه، اخلاص، بندگی، تبعیت از پیر و راهنما، ریاضت، تجرید، تجلی، قناعت، صبر و شکر و.... را می‌توان مشاهده کرد.
هشتمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی سنایی به «مهم‌ترین مضامین عرفانی ـ تعلیمی در اشعار سنایی» اختصاص دارد که در روز چهارشنبه ۲۲ آذر ساعت ۱۶:۳۰ با سخنرانی دکتر محمودرضا اسفندیار در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه سوم برگزار می‌شود.
نشانی: تهران، خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمدقصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم، پلاک ۸
تلفن: ۸۸۷۲۳۳۱۶ - ۸۸۷۱۷۴۵۸
دورنگار: ۸۸۷۱۹۲۳۲
تمام محتوای این سایت تحت مجوز بین‌المللی «کریتیو کامنز ۴» منتشر می‌شود.
